زخم های وریدی پا زمانی رخ می دهد که خون برگشتی از وریدهای پا به قلب کند یا مسدود شود. این زخم‌ها که گاهی اوقات بهبودی طولانی مدت (چند هفته یا چند ماه) طول می‌کشد، می‌تواند برای بیماران دردناک باشد، اما برای خدمات درمانی نیز بسیار پرهزینه است.
باند کشی واریس بازگشت خون از پاها به قلب را تسهیل می‌کنند و انواع وسایل وجود دارد: می‌تواند یک بانداژ ساده یا ترکیبی از چندین نوع بانداژ باشد که روی پا اعمال می‌شود.
گاهی اوقات از جوراب های فشاری به عنوان جایگزینی برای بانداژهای فشاری استفاده می شود. این بررسی به بررسی اثربخشی باند کشی واریس در مقابل بدون فشرده‌سازی پرداخته و انواع مختلف بانداژها و جوراب‌های فشاری را مقایسه می‌کند.
ما به میزانی که این درمان‌های مختلف باعث تسهیل بهبود زخم می‌شوند، پرداختیم. ما دریافتیم که اعمال فشرده سازی بهتر از عدم فشرده سازی است و باندهای چند جزئی موثرتر از دستگاه های تک جزئی هستند.
به نظر می رسد دستگاه های چند جزئی (بانداژ یا جوراب های فشاری) زمانی موثرتر باشند که یکی از قسمت ها بانداژ الاستیک باشد.
تجزیه و تحلیل بسیار دقیق نشان داد که دستگاهی به نام “بانداژ 4 لایه” (چهار باند مختلف که روی پا اعمال می شود، از جمله یک باند کشسان) به زخم ها اجازه می دهد سریع تر از “بانداژ کم الاستیک” (یک نوع بانداژ بسیار کم) بهبود پیدا کنند. قابلیت ارتجاعی).
باند کشی واریس زدن سرعت بهبود زخم را در مقایسه با عدم استفاده از باند کشی واریس افزایش می دهد. دستگاه های چند جزئی کارآمدتر از دستگاه های تک جزئی هستند.
RCTها باید یک معیار عینی از بهبود زخم را گزارش می‌کردند (نتیجه اولیه برای بررسی). پیامدهای ثانویه مرور عبارت بودند از عود زخم، هزینه، کیفیت زندگی، درد، عوارض جانبی و قطع. هیچ محدودیتی در تاریخ، زبان یا وضعیت انتشار RCT ها وجود نداشت.
جمع آوری و پردازش اطلاعات: داده های مطالعات واجد شرایط با استفاده از جدول استخراج داده ها استخراج و خلاصه شد.
استخراج آنها توسط یک نویسنده بررسی انجام شد و به طور مستقل توسط نویسنده بررسی دیگری تأیید شد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.