دانه اصلی ترین عنصر در تمام محصولات تخمه آفتابگردان است، آنها چهار طرف و مسطح هستند. آنها معمولا یک چهارم اینچ طول و یک هشتم اینچ عرض دارند.
آنها یک پوشش تخمه آفتابگردان قلمی با راه راه های تیره یا خاکستری دارند.
پوسته یا پوسته، هسته کوچکی را احاطه کرده است که از حدود 20 درصد پروتئین و 30 درصد لیپید تشکیل شده است.
علاوه بر این، حاوی سطح بالایی از آهن و فیبر غذایی است.
محتوای اسید لینولئیک بالای هسته آن را مستعد ترشیدگی می کند و بنابراین ماندگاری محدودی به آن می دهد.
در حالی که تخمه‌های آفتابگردان ساده به‌عنوان غذای میان‌وعده فروخته می‌شوند، بیشتر انواع آن خیس می‌شوند یا با موادی پوشانده می‌شوند تا ویژگی‌های دانه را بهبود بخشند.
تقویت کننده های طعم اغلب برای افزایش جذابیت و متمایز کردن انواع محصول اضافه می شوند.
نمک رایج ترین تخمه آفتابگردان نمکی تقویت کننده طعم است.
این می تواند یک اثر طعمی لطیف ایجاد کند که “طعم بد ذاتی دانه های آفتابگردان خام را از بین ببرد.
مقدار کمی شکر یا شربت ذرت خشک را می توان برای ایجاد طعم شیرین اضافه کرد. ادویه ها و گیاهان مانند سیر، پودر پیاز یا پاپریکا می توانند همچنین تاثیر منحصربفردی بر طعم و مزه تخمه آفتابگردان دارد.
علاوه بر مواد طعم‌دهنده، تولیدکنندگان شامل اصلاح‌کننده‌های بافت و ظاهر، آنتی‌اکسیدان‌ها و مواد نگهدارنده با دستور العمل‌های تخمه آفتابگردان هستند.
اصلاح‌کننده‌های بافت مانند مالتودکسترین یا نشاسته ذرت به کنترل احساس آفتابگردان هنگام قرار دادن در دهان کمک می‌کنند. برای تغییر ظاهر دانه از اصلاح کننده های رنگ استفاده می شود.
به طور معمول، از تخمه آفتابگردان ترکیه مواد رنگ آمیزی طبیعی استفاده می شود.
این اصلاح کننده ها برای طعم های آفتابگردان مانند باربیکیو یا خامه ترش مفید هستند.
گاهی اوقات آنتی اکسیدان ها برای بهبود ماندگاری دانه آفتابگردان با مهار واکنش های ترشی طبیعی اضافه می شوند. نمک مزیت اضافه ای دارد که دانه ها را نیز حفظ می کند.
هم طعم تخمه آفتابگردان ایرانی طبیعی و هم مصنوعی را می توان گنجاند.
- منابع:
- تبلیغات:
